W 1947 roku były już dwie klasy i trzykrotnie więcej uczniów. Szkoła otrzymała kilka mieszkań w kamienicy przy ul. Kępnej 17, wyburzono ściany, zawieszono tablice i urządzono sale warsztatowe.
W roku szkolnym 1948/1949 w trzech klasach uczyło się już 56 uczniów. Przyjmowano zamówienia na oprawę książek i plansz, szyto odzież dla domów dziecka.
1 września 1951 roku Anna Gotinowa przeszła na emeryturę, zastąpiła ją Zofia Skórzanka, odwołana przez Kuratorium Oświaty po dwóch miesiącach. Dyrektorem mianowano Zofię Wilemborek (późniejsze nazwisko Sierota), która pełniła tę funkcję przez 26 lat. Kierownikiem warsztatów szkolnych (do 1970 roku) został Bolesław Chwaliński (nauczyciel fizyki). Szkoła powiększyła się o budynek przy ul Białostockiej 4, powstały warsztaty bieliźniarstwa i cholewkarstwa.
W roku szkolnym 1959/60 placówka otrzymała dwa baraki przy ul. Karola Wójcika 23/29. Szkoła liczyła już wówczas 800 uczniów!
W roku 1962 otrzymaliśmy nazwę: Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 51 w Warszawie. W tym czasie warsztaty szkolne prowadziły naukę krawiectwa, bieliźniarstwa, szewstwa, kaletnictwa, introligatorstwa, ślusarstwa.